Ik vertel je lang niet alles
Nee nu nog even niet
Want dan blijf je nog wat langer zo naïef
M’n kleine presidentje gaat de wereld redden
Dus blijf jij nou voorlopig maar klein
Want als al die grote mensen
Net zo zouden denken
Denk ik dat de wereld zoveel mooier zou zijn
En als je later groot bent
En niet meer leunt op mij
Dan hoop ik dat je diep van binnen hetzelfde blijft
-Jaap Reesema-
Mijn dochter van zeven is een grote inspiratiebron voor mij.
In haar zie ik het kleine meisje dat ik ooit was terug.
Ze gaat haar eigen weg en is niet bezig met wat anderen van haar vinden.
Ze durft onderscheidend te zijn.
Haar eigen keuzes te maken.
Ze doet dingen omdat zij het wil, niet omdat het zo hoort.
Ze heeft een grenzeloze fantasie en kan uren spelen.
Haar emoties zijn nog heel puur.
Ze is niet bezig met morgen of wat er gisteren is gebeurd.
Ze leeft in het nu en geniet van dit moment.
Zij laat me elke dag voelen wat mijn missie is: dat kinderen onbezorgd kind kunnen en mogen zijn.
Dat kleine meisje zit ook nog in jou.
Hoe mooi zou het zijn als je dit kind in jou weer toe zou laten?
De onbevangenheid.
De naïviteit.
De speelsheid.
De onbezorgdheid.
De verwondering.
De waardering voor de kleinste dingen.
Probeer vandaag eens door de ogen van een kind te kijken.
Hoe ziet de wereld er dan uit?