Samen met mijn dochter lag ik in bed en kletsten we nog wat na over de dag.
‘Mama, je luisterde vandaag niet wat ik zei. Je deed wel alsof, maar je was alleen maar met jouw telefoon bezig’.
BAM. Die woorden van mijn 9-jarige dochter kwamen binnen.
Ze had zó gelijk. Het raakte me vooral omdat ik weer even het besef had, dat kinderen alles feilloos aanvoelen. Dus ook al leek het voor mij alsof ik aandacht luisterde, ik was er met mijn aandacht niet bij.
Kinderen houd je niet voor de gek. Eigenlijk was ik vooral mezelf voor de gek aan het houden.
Ik heb mijn dochter gezegd dat ze groot gelijk heeft en haar bedankt voor de mooie spiegel die ze me voorhield.
Mijn intentie voor vandaag: met onverdeelde aandacht er zijn voor mijn meiden.