Ik zie mezelf nog staan in de gymzaal. Een kleine, iele 10-jarige meid.
De turnleraar zei dat hij goed nieuws had: onze groep was geselecteerd om aan wedstrijden mee te doen. Alle meiden om me heen begonnen te juichen. En ik? Ik deed niet mee.
De gedachte aan al die ouders die zouden komen kijken en al die ogen die op mij gericht zouden zijn, maakte me onzeker en verdrietig. Het zorgde er zelfs voor dat ik stopte met de sport waar ik heel gelukkig van werd en ook goed in was (en geloof me dat zijn niet veel sporten).
Het afgelopen jaar heb ik het kleine meisje in mij de aandacht gegeven die ze nodig had. Het meisje op de basisschool, dat altijd de jongste en kleinste van de klas was. Dat zich het liefste onzichtbaar waande. Het meisje dat altijd maar bezig was met de vraag wat een ander van haar zou vinden. Dat volledig voorbij ging aan wie ze zelf was, wat ze voelde en dacht, omdat ze anderen niet wilde teleurstellen. Omdat ze de ideale dochter, vriendin, zusje en het ideale schoolkind wilde zijn. Een speels en vrolijk meisje, dat een enorme drang had naar avontuur en vrijheid, maar die in haar veilige schulp bleef, zodat haar moeder zich geen zorgen hoefde te maken. Een meisje dat heel creatief was, maar door haar onzekerheid enorm geremd werd. Dat het te spannend vond om uniek te zijn en zichzelf te laten zien.
De afgelopen jaren heb ik mij op persoonlijk vlak enorm ontwikkeld. In plaats van me te vergelijken met anderen, ben ik mijn uniekheid gaan omarmen. De oude wijze vrouw in mij laat zich steeds vaker zien en zegt dat ik mag vertrouwen op mijn kennis, talenten en levenservaring. Ze creëert innerlijke rust en zorgt er tevens voor dat het kleine meisje in mij durft, doet, speelt en vooral veel plezier heeft. Ze vertelt de verzorgende moeder dat ze liefdevol voor zichzelf mag zijn en haar de aandacht mag geven die ze nodig heeft.
De kracht en het vertrouwen dat ik in mezelf heb gekregen, wil ik graag doorgeven aan kleine en grote meiden, zodat zij ook het lef hebben om hun pure ik te durven zijn. Iets wat ik als klein meisje graag had willen leren van een oude wijze vrouw. Reken maar dat ik dan de Olympische Spelen had gehaald (in mijn dromen)!