november 4, 2020

Een brief aan mijn tienerdochter

Lieve Yara,

Waar blijft de tijd?
Gisteren was je nog een baby, nu ben je een tiener; een grote meid!

Alles wat ze zeggen over een oudste dochter is waar.
Je voelt je enorm verantwoordelijk en als papa er niet is, dan sta je altijd extra voor mij en jouw zusjes klaar.
Nu we als ouder niet op school mogen komen, bracht jij je zusje op de eerste schooldag naar haar klas.
Je ontfermde je over haar, liep hand in hand het schoolplein op en droeg zelfs haar tas.

Je zit in de fase van je eigen-ik leren kennen.
Dat is zowel voor jou als voor mij soms behoorlijk wennen.
Het uit zich met enige regelmaat in een grote mond.
Dan houd ik me maar voor dat het de leeftijd is en dus gezond.
Je hebt steeds meer ruimte nodig om je eigen keuzes te maken en je vleugels uit te slaan.

Lieve Yara, geniet van deze ontdekkingsreis en weet dat ik alle vertrouwen in je heb,
want je bent zelfstandig genoeg om op eigen benen te staan.
Weet dat ik er voor je ben als je verdrietig bent en je bij mij uit mag komen huilen.
En als je bang bent, bij mij mag komen schuilen.

Dat kinderen de beste spiegels zijn, is in jouw geval zeker waar.
Je leert me veel over mezelf, er is zoveel herkenbaarheid en daardoor groeien we met elkaar.
Je laat me elke dag ervaren hoe mooi het moederschap is, maar ook hoe ingewikkeld de zoektocht naar de juiste aanpak kan zijn.
Feilloos laat je me zien waar ik mezelf nog niet eens bewust van was.

Lieverd, ik ben enorm trots op je en onthoud dat je goed bent zoals je bent.
Geniet op deze dag nog meer dan anders, want vandaag is jouw moment!

Kus mama